لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 5704

1. مرا که هست به دل کوه آهن از مردم

2. سبک چگونه توانم گذشتن از مردم

3. هزار رنگ گل از خار پای خود چینند

4. جماعتی که نخواهند سوزن از مردم

5. به چار موجه رد و قبول تن در ده

6. ترا که نیست میسر گسستن از مردم

7. تو آن زمان سر عیار پیشگان باشی

8. که خویش را بتوانی ربودن از مردم

9. به چشم بسته گل از خار می توان چیدن

10. به اعتزال توان طرف بستن از مردم

11. اگرنه تیرگی آرد طمع چرا سایل

12. چراغ می طلبد روز روشن از مردم

13. برآورند سر از جیب آسمان صائب

14. جماعتی که کشیدند دامن از مردم


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* برخیز که در سایه سروی بنشینیم
* کان جا که تو بنشینی بر سرو قیامست
شعر کامل
سعدی
* ای صبر پای دار که پیمان شکست یار
* کارم ز دست رفت و نیامد به دست یار
شعر کامل
سعدی
* هشیار به هنگامۀ محشر نتوان رفت
* ای کاش که از سایۀ تاکم گذرانند
شعر کامل
حزین لاهیجی