صائب تبریزی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 5704

1. مرا که هست به دل کوه آهن از مردم

2. سبک چگونه توانم گذشتن از مردم

3. هزار رنگ گل از خار پای خود چینند

4. جماعتی که نخواهند سوزن از مردم

5. به چار موجه رد و قبول تن در ده

6. ترا که نیست میسر گسستن از مردم

7. تو آن زمان سر عیار پیشگان باشی

8. که خویش را بتوانی ربودن از مردم

9. به چشم بسته گل از خار می توان چیدن

10. به اعتزال توان طرف بستن از مردم

11. اگرنه تیرگی آرد طمع چرا سایل

12. چراغ می طلبد روز روشن از مردم

13. برآورند سر از جیب آسمان صائب

14. جماعتی که کشیدند دامن از مردم


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* از نگاهی می دهد جان چشم او عشاق را
* نرگس بیمار اینجا کار عیسی می کند
شعر کامل
صائب تبریزی
* لاله ساغرگیر و نرگس مست و بر ما نام فسق
* داوری دارم بسی یا رب که را داور کنم
شعر کامل
حافظ
* سرو جوان با همه آزادگی
* پیر غلام قد دل جوی توست
شعر کامل
محتشم کاشانی