صائب تبریزی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 907

1. بهار نغمه تر ساز می کند سیلاب

2. ز شوق کف زدن آغاز می کند سیلاب

3. بود ز وضع جهان های های گریه من

4. ز سنگلاخ فغان ساز می کند سیلاب

5. مجوی در سفر بی خودی مقام از من

6. که در محیط، کمر باز می کند سیلاب

7. شود ز زخم زبان خارخار شوق افزون

8. که خار را پر پرواز می کند سیلاب

9. شود ز زخم زبان خارخار شوق افزون

10. که خار را پر پرواز می کند سیلاب

11. سیاهکاری ما بر امید رحمت اوست

12. ز بحر، آینه پرداز می کند سیلاب

13. نیم ز خانه خرابی حباب وار غمین

14. که از دلم گرهی باز می کند سیلاب

15. من آن شکسته بنایم درین خراب آباد

16. که در خرابی من ناز می کند سیلاب

17. قرار نیست به یک جای بی قراران را

18. که در محیط، سفر ساز می کند سیلاب

19. گذشتن از دل من سرسری، مروت نیست

20. درین خرابه کمر باز می کند سیلاب

21. غبار خجلت از آن است بر رخش صائب

22. که قطع راه به آواز می کند سیلاب


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* زهر چشمش میان خندیدن
* همچو بادام تلخ در شکرست
شعر کامل
صائب تبریزی
* صد حرف غم نوشتم در دل چو نامه و انرا
* خواهم فگند سویش همراهِ تیر آهی
شعر کامل
جامی
* به مویی بسته صبرم نغمۀ تار است پنداری
* دلم از هیچ می رنجد دل یارست پنداری
شعر کامل
نظیری نیشابوری