غزل شمارهٔ 52
1. مستی و عشق از ازل، پیشه و آیین ماست
2. دین من این است و بس، کیست که در دین ماست
3. خاک ره مصطبه، ز آب خضر بهتر است
4. چشمه نوشین او، جرعه دوشین ماست
5. رندی و میخوارگی، قسم من امروز نیست
6. عادت دیرین دل، پیشه پیشین ماست
7. بستر و بالین من، تا نشود خاک و گل
8. خاک و گل مصطبه، بستر و بالین ماست
9. کنج خرابات اگر مسکن ما شد، چه شد؟
10. گنج دو عالم به نقد، در دل مسکین ماست
11. نقش و نگار چهان، هیچ مبین در جهان
12. کانچه نظر میکنی، نقش نگارین ماست
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده