لینک اشتراک گذاری
کپی شد
سلمان ساوجی_دیوانقصیده ها
قصیدهٔ شمارهٔ 1 - در مدح سلطان اویس : ای غبار موکبت چشم فلک را توتیا
قصیدهٔ شمارهٔ 2 - در مدح دلشاد خاتون : آب آتش رنگ ده ساقی که می‌بخشد صبا
قصیدهٔ شمارهٔ 3 - در مدح شیخ حسن نویان : ای قبله سعادت و ای کعبه صفا
قصیدهٔ شمارهٔ 4 - در پند و دوری از دنیا : قدم نه بر سر هستی که هست این پایه ادنی
قصیدهٔ شمارهٔ 5 - در مدح شیخ اویس : ای منزل ماه علمت، اوج ثریا
قصیدهٔ شمارهٔ 6 - در مدح دلشاد خاتون : ای عید رخت کعبه دل اهل صفا را
قصیدهٔ شمارهٔ 7 - در مدح سلطان اویس : زکان سلطنت لعلی سزای تاج شد، پیدا
قصیدهٔ شمارهٔ 8 - در مدح سلطان اویس : آن ماه، رو اگر بنماید شبی به ما
قصیدهٔ شمارهٔ 9 - در طلب بخشش از سلطان : ای سران ملک را شمشیر تو مالک رقاب!
قصیدهٔ شمارهٔ 10 - در مدح سلطان اویس : ز سیم برف، زمین شد چون قلزم سیماب
قصیدهٔ شمارهٔ 11 - در شكایت از روزگار : سقی الله لیلا، کصدغ الکواعب
قصیدهٔ شمارهٔ 12 - در مدحدلشاد خاتون : سر سودای سر زلف تو تا در سرماست
قصیدهٔ شمارهٔ 13 - درمصیبت كربلا : خاک، خون آغشته لب تشنگان کربلاست
قصیدهٔ شمارهٔ 14 - در مدح دلشاد خاتون : ای دل! امروز تو را روز مبارک بادست
قصیدهٔ شمارهٔ 15 - در مدح دلشاد خاتون : مصور ازل از روح، صورتی می‌خواست
قصیدهٔ شمارهٔ 16 - در مدح سلطان اویس : ای که روی تو به صدبار، ز گل تازه‌ترست
قصیدهٔ شمارهٔ 17 - درموعظه و پند : سرای خانه گیتی که خانه دودراست
قصیدهٔ شمارهٔ 18 - در مدح سلطان الوزرا محمد زكریا : سرو با قد تو خواهد که کند بالا راست
قصیدهٔ شمارهٔ 19 - در مدح سلطان اویس : باز این منم که دیده بختم منورست
قصیدهٔ شمارهٔ 20 - در مدح امیر شیخ حسن : تا باد خزان رانگ رز رنگرزان است
قصیدهٔ شمارهٔ 21 - در مدح سلطان اویس : بهار خانه چین، عرصه گلستان است
قصیدهٔ شمارهٔ 22 - در مدح خواجه غیاث الدین محمد : تا ز مشک ختنت، دایره بر نسترن است
قصیدهٔ شمارهٔ 23 - در مدح سلطان اویس : ساقی زمان آذر و دوران بهمن است
قصیدهٔ شمارهٔ 24 - در مدح دلشاد خاتون : زلف شبرنگش که باد صبح سرگردان اوست
قصیدهٔ شمارهٔ 25 - در مدح دلشاد خاتون : دلشاد باد، آنکه جهان در امان اوست
قصیدهٔ شمارهٔ 26 : از تکسر، اگرش طره به هم بر شده است
قصیدهٔ شمارهٔ 27 - در مدح سلطان اویس : گفت: لبش نکته‌ای، لعل بدخشان شکست
قصیدهٔ شمارهٔ 28 - درنعت پیامبر : هر دل که در هوای جمالش مجال یافت
قصیدهٔ شمارهٔ 29 - در مدح سلطان اویس : دولت سلطان اویس، عرصه دوران گرفت
قصیدهٔ شمارهٔ 30 - در مدح سلطان اویس : در درج عقیق لبت نقد جان نهاد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* زبان چرب او کرد درختانی پر از زیتون
* لب شیرین او خواند به افسون سوره والتین
شعر کامل
مولوی
* ز رنگ آمیزی باد خزانی
* چو شد برگ درختان زعفرانی
شعر کامل
وحشی بافقی
* چو ماه نو سر از پای تواضع بر نمی دارم
* اگر با آن بزرگی آسمان گیرد رکابم را
شعر کامل
صائب تبریزی