غزل شمارهٔ 109
1. چیست عالم سایه و آن آفتاب
2. تن بود چون سایه و جان آفتاب
3. نور عالم شمس دینش خوانده اند
4. سِر این دریاب و می خوان آفتاب
5. از برای نزل و بزم عاشقان
6. جام زرین است بر خوان آفتاب
7. آفتاب حسن او عالم گرفت
8. تا قیامت باد تابان آفتاب
9. نور روی نعمت الله دیده ام
10. می نماید در نظر آن آفتاب
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده