شاه نعمت‌الله ولی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 122

1. هفت دریا شبنمی از بحر بی‌ پایان ما است

2. جان عالم نفخهٔ ارواح آن جانان ما است

3. در خرابات مغان مستیم و جام می به دست

4. های و هوی عاشقان از نعرهٔ مستان ما است

5. موج دریائیم و عین ما و او هر دو یکی است

6. آبرو گر بایدت از ما بجو کان آن ما است

7. مدتی شد تا به جان فرمان سلطان می ‌بریم

8. این زمان سلطان ما فرمانبر فرمان ما ‌است

9. گنج اگر جوئی بیا کنج دل ویران بجو

10. ز انکه گنج کنت کنزاً در دل ویران ما است

11. سید مستان به صد جان دوست می ‌داریم ما

12. ز انکه رند سر خوش است و یاری از یاران ما است


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* من گریان چه کنم زآن مژه و غمزه حذر
* چه یکی نیزه چه صد چون بگذشت آب از سر
شعر کامل
کمال خجندی
* آشنایی نه غریب است که دلسوز من است
* چون من از خویش برفتم دل بیگانه بسوخت
شعر کامل
حافظ
* آن مه به جانب سفر آهنگ می کند
* صحرا و شهر بر دل ما تنگ می کند
شعر کامل
جامی