لینک اشتراک گذاری
کپی شد
شاه نعمت‌الله ولی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 207

1. راز دل عشاق به هر کس نتوان گفت

2. این گوهر عشقست بگفتن نتوان سفت

3. در صومعه یک دم نتوانیم نشستن

4. بر خاک در میکده صد سال توان خفت

5. مردانه قدم بر سر مستی بنهادیم

6. به زین لگدی بر سر هستی نتوان کُفت

7. گر دست دهد دولت جاوید بیابیم

8. حاشا که خودی از ره توحید توان رفت

9. گفتم سر زلفش که مگر مشک خطائی

10. پیچید به خود زین سخن و نیک برآشفت

11. جامیست پر از باده و ما مست و خرابیم

12. هرگز نبرد زاهد مخمور ز ما مُفت

13. بشنو سخنی سید ما گر سر وقتست

14. خود خوشتر ازین قول که گفت است و توان گفت


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* برخسارگان چون سهیل یمن
* بنفشه گرفته دو برگ سمن
شعر کامل
فردوسی
* غم مرا دگران بیش می خورند از من
* همیشه روزی من رزق دیگران باشد
شعر کامل
صائب تبریزی
* همه بر جای خود ای تازه نهالان چمن
* بنشینید که آن سرو روان برخیزد
شعر کامل
صائب تبریزی