لینک اشتراک گذاری
کپی شد
شاه نعمت‌الله ولی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 207

1. راز دل عشاق به هر کس نتوان گفت

2. این گوهر عشقست بگفتن نتوان سفت

3. در صومعه یک دم نتوانیم نشستن

4. بر خاک در میکده صد سال توان خفت

5. مردانه قدم بر سر مستی بنهادیم

6. به زین لگدی بر سر هستی نتوان کُفت

7. گر دست دهد دولت جاوید بیابیم

8. حاشا که خودی از ره توحید توان رفت

9. گفتم سر زلفش که مگر مشک خطائی

10. پیچید به خود زین سخن و نیک برآشفت

11. جامیست پر از باده و ما مست و خرابیم

12. هرگز نبرد زاهد مخمور ز ما مُفت

13. بشنو سخنی سید ما گر سر وقتست

14. خود خوشتر ازین قول که گفت است و توان گفت


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* آمده‌ام بدین جهان تا که ز نی شکر برم
* نامده‌ام که از شکر قصه برم خبر برم
شعر کامل
فیض کاشانی
* شراب اشک تلخم، چاشنی از نقل تر گیرد
* گر آن شیرین پسر، بادام چشمم در شکر گیرد
شعر کامل
حزین لاهیجی
* مشتاقی و صبوری از حد گذشت یارا
* گر تو شکیب داری طاقت نماند ما را
شعر کامل
سعدی