غزل شمارهٔ 299
1. هرکه چون ما حریف مستان است
2. در خرابات رند مستان است
3. نور چشمست هرچه می بینم
4. دل و دلدار و جان و جانان است
5. آفتابی است برقعی بسته
6. روشنش بین که ماه تابان است
7. همه آئینهٔ جمال ویند
8. نظری کن که عین اعیان است
9. گنج اسماست در همه عالم
10. گنج و گنجینهٔ فراوان است
11. موج و دریا دو رسم و دو اسمند
12. نزد ما هر دو آب یکسان است
13. قطره ای از محیط سید ماست
14. به مثل گر چه بحر عمان است
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده