لینک اشتراک گذاری
کپی شد
شاه نعمت‌الله ولی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 430

1. در ره عشق چو ما بی سر و پا باید رفت

2. راه را نیست نهایت ابدا باید رفت

3. ما از این خلوت میخانه به جائی نرویم

4. که از این جنت جاوید چرا باید رفت

5. گر علاجی طلبد خسته به درگاه طبیب

6. دردمندانه به امید دوا باید رفت

7. هر که دارد هوس دار بقا خوش باشد

8. بی سر و پا به سر دار فنا باید رفت

9. عارف ار آنکه به میخانه رود یا مسجد

10. هر کجا می رود از بهر خدا باید رفت

11. در پی عشق روان شو که طریقت اینست

12. تو چه دانی که در این راه کجا باید رفت

13. نعمت الله سوی کعبه روانست دگر

14. عاشقانه چو وی از صدق و صفا باید رفت


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* عقل را پنداشتم در عشق تدبیری بود
* من نخواهم کرد دیگر تکیه بر پندار خویش
شعر کامل
سعدی
* هیچ از لب و چشم تو قناعت نتوان کرد
* یارب چه نهادند در این شکر و بادام
شعر کامل
فروغی بسطامی
* تا داشتیم چون سرو یک پیرهن درین باغ
* از گرم و سرد عالم پروا نبود ما را
شعر کامل
صائب تبریزی