غزل شمارهٔ 437
1. عشق دلبر در دل ما جا گرفت
2. خانه خالی دید از آن مأوا گرفت
3. عاشق مستیم و در کوی مغان
4. عاقلان را کی بود بر ما گرفت
5. هر کسی دستی و دامانی دگر
6. دست ما دامان بی همتا گرفت
7. مبتلائیم و بلا جوئیم ما
8. از بلا این کار ما بالا گرفت
9. آب چشم ما به هر سو رو نهاد
10. لاجرم گرد جهان دریا گرفت
11. عقل اگر ره را غلط کرد و برفت
12. کی کند بینا ، بنا بینا گرفت
13. سید ما از همه عالم گرفت
14. درگه یکتای بی همتا گرفت
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده