غزل شمارهٔ 471
1. عاشقانی که در جهان باشند
2. همچو جان در بدن روان باشند
3. می و جامند همچو آب و حباب
4. موج و دریا همین همان باشند
5. خوش کناری گرفتهاند زَ اغیار
6. گر چه با یار در میان باشند
7. از همه پادشه نشان دارند
8. بینشانی از آن نشان باشند
9. خلق و حق را به ذوق دریابند
10. واقف از سر این و آن باشند
11. نعمتالله را به دست آور
12. تا بدانی که آنچنان باشند
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده