غزل شمارهٔ 782
1. خلق دنیا مقلد قالند
2. اهل عقبی مقید حالند
3. ای خوشا وقت ما و آن یاران
4. که منزه ز قال و از حالند
5. دیگران گوشمال مال خورند
6. عاشقان گوشمال را مالند
7. عارفان مجرد مفرد
8. چون الف فرد و دال ابدالند
9. عاشقان بلبلان معشوقند
10. در گلستان عشق از آن نالند
11. سالکانی که پیر توحیدند
12. فارغ از ماه و هفته و سالند
13. روح محضند همچو سید ما
14. ظن مبر کاهل دل ز صلصالند
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده