لینک اشتراک گذاری
کپی شد
شاه نعمت‌الله ولی_دیوانرباعی ها (فهرست)

رباعی شمارهٔ 147

1. بودش به کمال خویش بودم بخشید

2. لطفش به کرم شهد شهودم بخشید

3. او طالب من که ظاهرش گردانم

4. من طالب او که تا وجودم بخشید


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* خطی که بر سمن آن گلعذار بنویسد
* بنفشه نسخه آن بر بهار بنویسد
شعر کامل
امیرخسرو دهلوی
* مقیم کوی تو تشویش صبح و شام ندارد
* که در بهشت نه سالی معین است و نه ماهی
شعر کامل
فروغی بسطامی
* رازی که سر به مهر ادب بود عمرها
* آخر ز کاسه سر منصور شد بلند
شعر کامل
صائب تبریزی