غزل شمارهٔ 9
1. آنها که ربودهٔ الستند
2. از عهد الست باز مستند
3. تا شربت بیخودی چشیدند
4. از بیم و امید، باز رستند
5. چالاک شدند، پس به یک گام
6. از جوی حدوث، باز جستند
7. اندر طلب مقام اصلی
8. دل در ازل و ابد نبستند
9. خالی ز خود و به دوست باقی
10. این طرفه که نیستند و هستند
11. این طایفهاند، اهل توحید
12. باقی، همه خویشتن پرستند
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده