غزل شمارهٔ 10
1. عهد جوانی گذشت، در غم بود و نبود
2. نوبت پیری رسید، صد غم دیگر فزود
3. کارکنان سپهر، بر سر دعوی شدند
4. آنچه بدادند دیر، باز گرفتند زود
5. حاصل ما از جهان نیست بجز درد و غم
6. هیچ ندانم چراست این همه رشک حسود
7. نیست عجب گر شدیم شهره به زرق و ریا
8. پردهٔ تزویر ما، سد سکندر نبود
9. نام جنون را به خود داد بهائی قرار
10. نیست بجز راه عشق، زیر سپهر کبود
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده