غزل شمارهٔ 277
1. دو هفته رفت که ننواختی به نیم نگاهم
2. هنوز وقت نیامد که بگذری ز گناهم
3. کرشمهای که نکاهد ز حسن اگر بنوازی
4. به لطف گاه به گاه و نگاه ماه به ماهم
5. میان ما و تو سد گونه خشم شد همه بیجا
6. چنین مکن که مرا عیب میکنند و ترا هم
7. کدام ملک به توفان دهم کدام بسوزم
8. که فرق تا به قدم سیل اشک و شعلهٔ آهم
9. فتادهام به رهت چشم و گوش گشته سراپا
10. بیا که گوش به آواز پا و چشم به راهم
11. مکن که عیب کنندت ز چون منی چو گریزی
12. که نیکنامی جاوید از برای تو خواهم
13. چو وحشی از چمن وصل رستم اول وآخر
14. سموم بادیهٔ هجر ، زرد کرد گیاهم
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده