غزل شمارهٔ 292
1. دور از چمن وصل یکی مرغ اسیرم
2. ترسم که شوی غافل و در دام بمیرم
3. خواهم که شوم ازنظر لطف تو غایب
4. هر چند که پر دردم و بسیار حقیرم
5. گر آب فراموشی ازین بیشتر آید
6. ترسم که فرو شوید از آن لوح ضمیرم
7. جان کرد وداع تن و برخاست که وحشی
8. بنشین تو که من در قدم موکب میرم
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده