غزل شمارهٔ 299
1. دلی و طاقت سد آه آتشین دارم
2. همین منم که دل و طاقت چنین دارم
3. نعوذباله اگر بگذری به جانب غیر
4. تو میخرامی و من رشک بر زمین دارم
5. به راندن از تو شکایت کنم خدا مکناد
6. شکایت ار کنم آزار بیش ازین دارم
7. محیط جانب من بین و عذر رفته بخواه
8. که سخت رخش گریزی به زیر زین دارم
9. مکن تغافل و مگذارم از کمند برون
10. که صید بیشهٔ بسیار در کمین دارم
11. بیا بیا که تو از عافیت گریزانی
12. که من گمان یکی عشق آفرین دارم
13. کدام صبر و چه طاقت چه دین و دل وحشی
14. ازو نه صبر و نه طاقت نه دل نه دین دارم
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده