غزل شمارهٔ 327
1. ای قامت تو جلوه ده شیوههای حسن
2. در هر کرشمهٔ تو نهان سد ادای حسن
3. خواهی بدار و خواه بکش ، ناپسند نیست
4. مستحسن استهر چه بود اقتضای حسن
5. سلطان حسن هر چه کند حکم حکم اوست
6. بگذار کار حسن به تدبیر و رای حسن
7. این حسن پنج روز به یوسف وفا نکرد
8. زنهار اعتماد مکن بر وفای حسن
9. دانی که گل ز باغ چرا زود میرود
10. یعنی که اندکیست زمان بقای حسن
11. گویی بزن که حال جهان برقرار نیست
12. حالا که در رکاب مراد است پای حسن
13. وحشی من و گدایی خوبان که این گروه
14. سلطان عالمند ز فر همای حسن
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده