غزل شمارۀ 989
1. ز بسکه رخنه ز تیر تو در درون دارم
2. دلی چو خانه زنبور پر ز خون دارم
3. چو لاله ظاهر و باطن در آتش است مرا
4. که داغ هم ز درون و هم از برون دارم
5. مرا حلال چو فرهاد لعل شیرین است
6. که دست در کمر کوه بیستون دارم
7. ز عقل نیست بزنجیر زلف یار طمع
8. مرا چکار بزلفت مگر جنون دارم
9. به سر همیشه دوانم چو چرخ از مهرت
10. کجا قرار و تحمل کجا سکون دارم
11. مگو که از نفس گرم اهلی ام در تاب
12. تو خود بگوی که آنش نهفته چون دارم
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده