لینک اشتراک گذاری
کپی شد
امیر معزی_دیوانقصیده ها
قصیده شمارهٔ 31 : منت ایزد را که روشن شد ز نور آفتاب
قصیده شمارهٔ 32 : چون ز بُرج شیر سوی خوشه آمد آفتاب
قصیده شمارهٔ 33 : اگر نشاط ‌کند دهر واجب‌ است و صواب
قصیده شمارهٔ 34 : ای زمین را رای تو چون آسمان را آفتاب
قصیده شمارهٔ 35 : ای زلف و عارض تو به هم ابر و آفتاب
قصیده شمارهٔ 36 : ز بسکه ماند دل و چشم من در آتش و آب
قصیده شمارهٔ 37 : آسمان است آن یا عالم پر تصویرست
قصیده شمارهٔ 38 : ای به عدل تو جهان یافته از جور نجات
قصیده شمارهٔ 39 : خدای عرش گواه و زمانه آگاه است
قصیده شمارهٔ 40 : چه سنت است‌ که در شهر زینت زَمَنَ است
قصیده شمارهٔ 41 : هفت کشور در خط فرمان سلطان سنجرست
قصیده شمارهٔ 42 : اگرچه ناموران را تفاخر از هنرست
قصیده شمارهٔ 43 : فرخ آن شاهی که هر ماهیش فتحی دیگرست
قصیده شمارهٔ 44 : ایام و‌َرد و موسم عید پیمبرست
قصیده شمارهٔ 45 : ایام نشاط است که عید است و بهار است
قصیده شمارهٔ 46 : عید ا‌َضْحیٰ رسم و آیین خلیل آزرست
قصیده شمارهٔ 47 : رای ملک آرای خاتون آفتاب دیگرست
قصیده شمارهٔ 48 : این چه شادی است‌ که زو در همه عالم خبرست
قصیده شمارهٔ 49 : زلف و چشم دلبر من لاعِبَ است و ساحرست
قصیده شمارهٔ 50 : جشن عید اندر شریعت سنت پیغمبرست
قصیده شمارهٔ 51 : آن‌روی نه روی‌است گل سرخ به‌بارست
قصیده شمارهٔ 52 : سنگین‌دلی که بر دل احرار قادرست
قصیده شمارهٔ 53 : ای دلبری که زلف تو دام است و چنبرست
قصیده شمارهٔ 54 : اگر سرای لباساتیان خرابات است
قصیده شمارهٔ 55 : ای شده ملک و دین ز کلک تو راست
قصیده شمارهٔ 56 : بتی‌که قامت او سرو را بماند راست
قصیده شمارهٔ 57 : یافت از یزدان ملک سلطان به شادی هرچه خواست
قصیده شمارهٔ 58 : خداوندی که تاج دین و دنیاست
قصیده شمارهٔ 59 : ای خسروی که مشرق و مغرب بهم توراست
قصیده شمارهٔ 60 : ای صاحب اعلی دل تو عالم اعلاست

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* باده کو تا به من آن تلخ زبان رام شود؟
* تلخی می نمک تلخی بادام شود
شعر کامل
صائب تبریزی
* بغل از نامۀ احباب پُر کرد و نمی خواند
* که می ترسد شود مکتوب من هم در میان پیدا
شعر کامل
نظیری نیشابوری
* گوش اگر داری درین بستانسرا هر غنچه ای
* می کند با صد زبان تلقین خاموشی ترا
شعر کامل
صائب تبریزی