لینک اشتراک گذاری
کپی شد
امیرخسرو دهلوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1591 : نظر چگونه توان در همه جهان کردن؟
غزل شمارهٔ 1592 : صواب نیست به تو فکر حور عین کردن
غزل شمارهٔ 1593 : میسر ار شود از چون تو نخل برخوردن
غزل شمارهٔ 1594 : چنین که بی تو زمان نمی توان بودن
غزل شمارهٔ 1595 : اگر بخواهمش آن روی دلستان دیدن
غزل شمارهٔ 1596 : ز زلف تو کمر فتنه بر میان بستن
غزل شمارهٔ 1597 : دلم که سوخت ز عشقش چراغ جان من است آن
غزل شمارهٔ 1598 : بیار ساقی و جام شراب در گردان
غزل شمارهٔ 1599 : دریغ صحبت دیرینه وفاداران
غزل شمارهٔ 1600 : آخر نگاهی بر حال ما کن
غزل شمارهٔ 1601 : سبزه همان و گل و صحرا همان
غزل شمارهٔ 1602 : روی ترش کرده به یاران مبین
غزل شمارهٔ 1603 : ای سمن نامه وفا بستان
غزل شمارهٔ 1604 : عالم از جام لب خراب مکن
غزل شمارهٔ 1605 : گواه جبین است بر درد من
غزل شمارهٔ 1606 : دل شکیبا نمی توان کردن
غزل شمارهٔ 1607 : من خسته را ز آن خود کن، ببین
غزل شمارهٔ 1608 : چه کنم کز دل من آن صنم آید بیرون
غزل شمارهٔ 1609 : ای شکل و بالایت بلا، از بهر جان مردمان
غزل شمارهٔ 1610 : چه بلاست از دو چشمت نظر نیاز کردن
غزل شمارهٔ 1611 : گر ز شوخی نیستت پروای من
غزل شمارهٔ 1612 : یار بی فرمان و دل هم همچنان
غزل شمارهٔ 1613 : همی ریزی به بازی خون یاران
غزل شمارهٔ 1614 : عشق آتشم در جان زد و جانان ازان دیگران
غزل شمارهٔ 1615 : دل گمگشته به بازار خریدن نتوان
غزل شمارهٔ 1616 : در ره عشق از بلا آزاد نتوان زیستن
غزل شمارهٔ 1617 : آرایش مجلس تویی، مجلس بیارا هر زمان
غزل شمارهٔ 1618 : یک دگر خلق به سودای دل و جان گفتن
غزل شمارهٔ 1619 : جانا همان و دل همان درد من شیدا همان
غزل شمارهٔ 1620 : صبح دمید و روز شد، شمع به گوشه نه کنون

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* اگر از کمند عشقت بروم کجا گریزم
* که خلاص بی تو بندست و حیات بی تو زندان
شعر کامل
سعدی
* تواضع سر رفعت افرازدت
* تکبر به خاک اندر اندازدت
شعر کامل
سعدی
* ز ناله ای که کند خامه می توان دانست
* که کوه درد به دل صاحب سخن دارد
شعر کامل
صائب تبریزی