لینک اشتراک گذاری
کپی شد
امیرخسرو دهلوی_دیوانمثنوی ها
شمارهٔ 1 - امیر خسرو در قرآن السعدین شرح می‌دهد که چون سلطان به «خان جهان» اقطاع «اوده»را عطا کرد ، وی با «خان جهان» در انجا ماند : با علم فتح دران راه دور
شمارهٔ 2 - مگر آرزوی دیدن ما در و دوستان و خویشان او را باز به دهلی آورد: : من ز پی شرم خداوند خویش
شمارهٔ 3 - سلطان کیقباد، گر چه جوان عشرت پسند و عیاش بود مگر از فهم شعر بی بهره نبود وامیر خسرو را صله داد و مکلف به نظم آوردن شرح دیدار او سال پیش بین پسر و پدر (کیقباد و ناصرالدین محمود) نمود، زیرا امیر خسرو خود گواه آن وقایع بود که، آن زمان سبب استحکام اوضاع سلطنت هند گردید در قران السعدین می‌گوید: : بعد دو روزی که رسیدم ز راه
شمارهٔ 4 - اینک شاعر بیان می کند که چسان قران السعدین را به نظم آورد: : از درشه با همه شرمندگی
شمارهٔ 5 - چنان بنظر می‌رسد که آن سلطان عشرت طلب و هردم خیال، به این کتاب توجه نکرد و آن همه زر را که وعده کرده بود به امیر خسرو نداد، مگر امیر خسرو ازینکه مثنوی دل‌انگیزی گماشته است ، خرسند بود: : گر چه شد از بهر چنین نامه‌ای
شمارهٔ 6 - از ینجاست که از مدح کردن اظهار بیزاری و ازاهل زمانه گله می‌کند : گرمی دل نیست چو حاصل مرا
شمارهٔ 7 - (امیر خسرو ، درطی زندگی دور و دراز خویش باین توبه که در نزدیکی چهل سالگی کرده پابند نمی‌ماند، چنانکه دربیان سرگذشت او خواندیم ) با این هم، امیر خسرو آرزوی واثق داشته تا در قران السعدین تازگی‌های ادبی بیارد: : چند گهم بود به دل این خیال
شمارهٔ 8 - عزم وی ، بر ایجاد گری ، درین ابیات شرح یافته : : آنچه زسر جوش دل نقشبند
شمارهٔ 9 - محض به سخن شناسان حق خورده گیری را قایل است: : آن که شنا سندهٔ این گوهر ست
شمارهٔ 10 - گر چه در پایان سرودن این اشعار بخود چنین خطاب کرده بود: : لیک اگر پند من آری به گوش
شمارهٔ 11 - امیر خسرو، در ایام نگاشتن اشعار قران السعدین هنوز مثنوی‌های خمسه را به جواب خمسه زنی می ننوشته است خود ملتفت است که این مثنوی او بر سبک نظامی است و آن استاد بزرگ را می ستاید: : ور هوس مثنویت در دل ست
شمارهٔ 12 - استاد دیگر، سعدی را نیز می‌ستاید: : ور غزلت یاد جوانی دهد
شمارهٔ 13 - (در پی این فهرست منظوم ابیات گزیده‌ای را از حمد، مناجات، نعت و معراج می‌آریم که محسنات معنوی عمده دارد) حمد: : حمد خداوند سرایم نخست
شمارهٔ 14 - مناجات : من که به حکم تو درین کارگاه
شمارهٔ 15 - نعت : پیش رو کوکبه انبیاء
شمارهٔ 16 - معراج : رفته و باز آمده در یک زمان
شمارهٔ 17 - (حرکت ناصرالدین از لکهنو تی بنگال به سرزمین بیهار): : یافت خبر خسرو مشرق پناه
شمارهٔ 18 - (شرح حال پسری کیقبا دهلی): : شه به چنین وقت برآهنگ می
شمارهٔ 19 - (در اثر حدوث وقایع دیگر حرکت سپاه چند هفته به تاخیرافتاد، تاآنکه سپا بسوی منزل اول ، یعنی تلیت و افغان پور عازم شد ) : در وسط ماه ربیع نخست
شمارهٔ 20 - پیام پدر : کز پدر اول برسانش سلام
شمارهٔ 21 - جواب پسر : گفت به حاجب که بشه باز پوی
شمارهٔ 22 - پیام پدر : ای سر از آئین وفا تافته !
شمارهٔ 23 - جواب پسر : داد جوابی ادب آمیخته
شمارهٔ 24 - پیام پدر : ای ز نسب گشته سزای سریر
شمارهٔ 25 - جواب پسر : ای شهٔ مشرق شده چون آفتاب
شمارهٔ 26 - (ناصرالدین محمود فرزند کهتر خود کیکاوس را با تحایف فرستاد) : بادشه شرق، که آن مژده یافت
شمارهٔ 27 - (کیقباد از دیدن برادر خود کیکاوس شادمان شد) : شاه به رویش چو نظر کرد چست
شمارهٔ 28 - ملاقات پدر و پسر لحظهٔ قران السعدین : روز چو آخر شد و گرما گذشت
شمارهٔ 29 - (اندرز پدر به پسر) : چون بسخن رفت بسی داوری
شمارهٔ 30 - (وداع پدر و پسر ) : شب چو وداع مه و سیاه کرد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* کنون دل بستگی غنچه با گل، کی نهان ماند؟
* که هرچ اندر دل غنچه ست سوسن بر زبان دارد
شعر کامل
امیرخسرو دهلوی
* با زهر چشم خنده هم آغوش کرده ای
* بادام تلخ را چه شکرپوش کرده ای؟
شعر کامل
صائب تبریزی
* صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را
* که سر به کوه و بیابان تو داده‌ای ما را
شعر کامل
حافظ