لینک اشتراک گذاری
کپی شد
انوری_دیوانمقطع ها
شمارهٔ 91 - در ندامت و شکایت : با آنکه چند سال بدیدم بتجربت
شمارهٔ 92 - در مطایبه : در جهان چندان که گویی بی‌شمار
شمارهٔ 93 - در موعظه و شکایت دهر : با یکی مردک کناس همی گفتم دی
شمارهٔ 94 - لطیفه : صاحبا ماجرای دشمن تو
شمارهٔ 95 - در طلب شراب و گوشت و مزه به طریق لغز گفته : مقلوب لفظ پارس به تصحیف از کفت
شمارهٔ 96 - سکنجبین از کسی به طرز لغز خواسته : بفرستم ای امیر به تعجیل شربتی
شمارهٔ 97 - در قناعت : به خدایی که معول به همه چیز بدوست
شمارهٔ 98 - در مدح موئیدالدین مودودشاه : بازآمد آنکه دولت و دین در پناه اوست
شمارهٔ 99 : بوطیب آنکه سرد و جفا گفت مر مرا
شمارهٔ 100 : نیامدست مرا خویشتن دگر مردم
شمارهٔ 101 : با فلک دوش به خلوت گله‌ای می‌کردم
شمارهٔ 102 - مناظرهٔ بوتهٔ کدو با درخت چنار : نشنیده‌ای که زیر چناری کدو بنی
شمارهٔ 103 - در مطایبه : نشوی سرور اندرین گیتی
شمارهٔ 104 - در مذمت اصحاب دیوان : خسروا این چه حلم و خاموشیست
شمارهٔ 105 - در فضیلت عقل و شرف انسان به خرد : برترین مایه مرد را عقلست
شمارهٔ 106 - در شکایت زمانه و مفاخرت خود : عنصری گربه شعر می صله یافت
شمارهٔ 107 - از یکی اکابر رنجیده بود حسب حال خود و نکوهش او گوید : ز مردمان مشمر خویش را به هیات و شکل
شمارهٔ 108 - این قطعه را فتوحی گفت و به انوری بست و مردم بلخ بر حکیم متغیر شدند سوگندنامه در نفی آن گفت : چار شهرست خراسان را در چارطرف
شمارهٔ 109 - در طلب شراب : ای سروری که چون تو به رادی سحاب نیست
شمارهٔ 110 : کیمیایی ترا کنم تعلیم
شمارهٔ 111 - در مذمت سواری : تو مرا گر پیاده‌ام منکوه
شمارهٔ 112 : نیست یک تن در همه روی زمین
شمارهٔ 113 - در مذمت زن خواستن : به خدایی که بی‌ارادت او
شمارهٔ 114 - در مدح بهاء الدین علی : بهاء الدین علی کز چرخ جودش
شمارهٔ 115 - در طلب شراب : ای جوانمردی که هرگز چرخ پیر
شمارهٔ 116 - مطایبه : هر کرا ریدنی بگیرد سخت
شمارهٔ 117 - در مرثیهٔ مودودشاه و بی‌وفایی جهان : جهان ز رفتن مودود شه موئید دین
شمارهٔ 118 : شکلی نهاده‌اند حکیمان روزگار
شمارهٔ 119 - در بی ثباتی جهان : جریده‌ایست نهاد سیه سپید جهان
شمارهٔ 120 - در تاریخ فوت سلطان سنجر : چاشتگه در شهر مرو آن نامور فخر زمان

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* پا منه از راه بیرون همچو طفل نی سوار
* گر به ظاهر در کف خواهش عنانت داده اند
شعر کامل
صائب تبریزی
* خواهم از تیغت پس از قتل استخوان خود قلم
* تا کنم شرح غمت بر لوح خاک خود رقم
شعر کامل
جامی
* به بوی سیب قناعت کنم ز باغ جهان
* لباس خویش چو به از غبار خویش کنم
شعر کامل
صائب تبریزی