لینک اشتراک گذاری
کپی شد
انوری_دیوانمقطع ها
شمارهٔ 121 - در اشتیاق : به خدایی که از صنایع او
شمارهٔ 122 - مدح زین‌الدین عبدالله را گوید و حضور میزبان را خواهد : ای بزرگی کز آب و خاک چو تو
شمارهٔ 123 - فی‌الحکمة والنصیحة : در حدود ری یکی دیوانه بود
شمارهٔ 124 - در مذمت کسی : سراجی ای ز مقیمان حضرت ترمد
شمارهٔ 125 - در مدح : مکرم مفصل سدیدالدین سپهر سروری
شمارهٔ 126 : نیز مدح و غزل نخواهم گفت
شمارهٔ 127 - در شکر : من به الماس طبع تا بزیم
شمارهٔ 128 - در عذر مستی : خسروا گوهر ثنای ترا
شمارهٔ 129 - مطایبه در عذر مستی : گفتی اجل شهاب موئید که آن فلان
شمارهٔ 130 - ایضاله : ای ز جانم عزیزتر خاکی
شمارهٔ 131 - صفی‌الدین موفق هیزمی به انوری وعده کرد و حکیم غلام خود را به طلب آن فرستاد چون به وعده وفا نکرد این قطعه در هجو او گفت : صفی‌الدین موفق را چو بینی
شمارهٔ 132 - در هجو خواجه صلاح نامی : گفتم آن تو نیست خواجه صلاح
شمارهٔ 133 - در قناعت و شکایت از روزگار : خسروا روزی ز عمرم گر سپهر افزون کند
شمارهٔ 134 : ای خواجه رسیدست بلندیت به جایی
شمارهٔ 135 - در مدح قاضی حمیدالدین : ای به تو مخصوص اعجاز سخن
شمارهٔ 136 - در مدح صاحب ناصرالدین طاهر : صاحبا رای رفیعت که به معیار خرد
شمارهٔ 137 : هزار مدح شکر طعم وصف تو گفتم
شمارهٔ 138 - در شکایت : اندرین عصر هرکه شعر برد
شمارهٔ 139 - از کسی یخ خواهد : ای خداوندی که هر کز خدمتت گردن کشید
شمارهٔ 140 - صاحب ناصرالدین دارو خورده بود او را تهنیت گفته : ای ملک پادشه شده ثابت‌قدم به تو
شمارهٔ 141 - مخدوم حکیم را در سرای خاص جای داد در شکر آن گوید : ای مقر عز تو از خرمی دارالقرار
شمارهٔ 142 - در تهنیت دارو خوردن مجدالدین : مجد دین ای جهان جود و کرم
شمارهٔ 143 - ایضا در تهنیت دارو خوردن مجدالدین : ای زمان فرع زندگانی تو
شمارهٔ 144 - در مدح ملک نصرةالدین : مبشر آمد و اخبار فتح ختلان داد
شمارهٔ 145 - در هجا : آن خداوندی که سال و ماه را
شمارهٔ 146 - در ذم طمع : مذلت از طمع خیزد همیشه
شمارهٔ 147 : ای ریاحین ملک تازه به تو
شمارهٔ 148 - عمادالدین پیروزشاه وقتی به خانهٔ حکیم به عیادت آمده بود انوری در شکر آن گفته : ای خداوندی که بنای جهان یعنی خدای
شمارهٔ 149 - در جواب مکتوب عمادالدین پیروزشاه : مثال عالی دستور چون به بنده رسید
شمارهٔ 150 : اگر بخت یاری دهد چون منی را

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* آدمیت حسن گندم گون پسندیدن بود
* هر که باشد این مذاقش در حساب آدمی است
شعر کامل
صائب تبریزی
* موش با جاروب در سوراخ نتوانست رفت
* خواجه با چندین علایق چون به حق واصل شود؟
شعر کامل
صائب تبریزی
* مردم سپند بر سر آتش نهند و تو
* آتش زدی به عالم از آن خال چون سپند
شعر کامل
فروغی بسطامی