لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اسدی توسیگرشاسپ نامه
شمارهٔ 1-آغاز : سپاس از خدا ایزد رهنمای
شمارهٔ 2-در نعت نبی علیه السلام : ثنا باد بر جان پیغمبرش
شمارهٔ 3-در ستایش دین گوید : دل از دین نشاید که ویران بود
شمارهٔ 4-در نکوهیدن جهان گوید : جهان ای شگفتی به مردم نکوست
شمارهٔ 5-در صفت آسمان گوید : چو دریاست این گنبد نیگون
شمارهٔ 6-در صفت طبایع چهارگانه گوید : گهر های گیتی به کار اندرند
شمارهٔ 7-در ستایش مردم گوید : کنون زین پس از مردم آرم سخن
شمارهٔ 8-در صفت جان و تن گوید : چنین دان که جان برترین گوهر است
شمارهٔ 9-در سبب گفتن قصه گوید : یکی کار جستم همی ارجمند
شمارهٔ 10-در ستایش شاه بودلف گوید : کنون ز ابر دریای معنی گهر
شمارهٔ 11-در مردانگی گرشاسب گوید : ز کردار گرشاسب اندر جهان
شمارهٔ 12-آغاز داستان : سراینده دهقان موبد نژاد
شمارهٔ 13-تزویج دختر شاه زابل با جمشید : بدین کار ما گفت یزدان گوا
شمارهٔ 14-ملامت کردن پدر دختر خویش را : چنان تند و خودکام گشتی که هیچ
شمارهٔ 15-در مولود پسر جمشید گوید : چو گلرخ به پایان نُه بُرد ماه
شمارهٔ 16-پادشاهی شیدسب و جنگ کابل : بر اورنگ بنشست شیدسب شاد
شمارهٔ 17-در مولود پهلوان گرشاسب گوید : چو بختش به هر کار منشور داد
شمارهٔ 18-آمدن ضحاک به مهمانی اثرط و دیدن گرشاسب را : همان سال ضحاک کشورستان
شمارهٔ 19-هنرها نمودن گرشاسب پیش ضحاک : تبیره زنان لشکر آراسته
شمارهٔ 20-ترسانیدن گرشاسب از جادوی : بفرمود تا از شگفتی بسی
شمارهٔ 21-رزم پهلوان گرشاسب با اژدها و کشتن اژدها : زدش بر گلو کام و مغزش بدوخت
شمارهٔ 22-خبر فرستادن کرشاسب پیش پدر : فرسته برون کرد گردی گزین
شمارهٔ 23-حدیث بهو که با مهراج عاصی شد و خبر یافتن ضحاک : از آن پس چو ضحاک شد باز جای
شمارهٔ 24-نامه ضحاک به اثرط و خواندن پهلوان گرشاسب را : بر آشفت و فرمود تابر حریر
شمارهٔ 25-پند دادن اثرط گرشاسب را : بدو گفت کز بدگمان برگسل
شمارهٔ 26-رفتن گرشاسب به نزد ضحاک : سپهبد چو پندش سراسر شنود
شمارهٔ 27-جنگ گرشاسب با ببر ژیان : خور از کُه چو بفراخت زرین کلاه
شمارهٔ 28-نامه فرستادن گرشاسب به نزد بهو : دبیر از قلم ابر انقاس کرد
شمارهٔ 29-جنگ اول گرشاسب با لشکر بهو : بدو گفت مهراج کآی سرفراز
شمارهٔ 30-جنگ دوم گرشاسب با سالاران بهو : سپهبد چو دید آن خروش سپاه

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* الا گر جفا کردی اندیشه کن
* وفا پیش گیر و کرم پیشه کن
شعر کامل
سعدی
* به میوه کام جهان چون نمی کنی شیرین
* چو سرو و بید به هر حال سایه گستر باش
شعر کامل
صائب تبریزی
* گر گدایی کنی از درگه او کن باری
* که گدایان درش را سر سلطانی نیست
شعر کامل
سعدی