لینک اشتراک گذاری
کپی شد
بابا افضل کاشانی_دیوانرباعی ها
رباعی شمارهٔ 61 : مردان رهت که سرّ معنی‏دان اند
رباعی شمارهٔ 62 : مردان رهت واقف اسرار تواند
رباعی شمارهٔ 63 : آنان که ز معبود خبر یافته اند
رباعی شمارهٔ 64 : در مصطبۀ عمر ز بد نامی چند
رباعی شمارهٔ 65 : تا حا و دو میم و دال نامت کردند
رباعی شمارهٔ 66 : آن ها که زمین زیز قدم ها فرسودند
رباعی شمارهٔ 67 : ناکرده دمی آن چه تو را فرمودند
رباعی شمارهٔ 68 : آنان که مقیم حضرت جانان اند
رباعی شمارهٔ 69 : برخیز که عاشقان به شب راز کنند
رباعی شمارهٔ 70 : هفتاد و دو فرقه در رهت می‏پویند
رباعی شمارهٔ 71 : از هستی خود چو بی خبر خواهم بود
رباعی شمارهٔ 72 : ای ذات تو در دو کون مقصود وجود
رباعی شمارهٔ 73 : عشق از ازل است و تا ابد خواهد بود
رباعی شمارهٔ 74 : تا روی زمین و آسمان خواهد بود
رباعی شمارهٔ 75 : گر ملک تو مصر و شام و چین خواهد بود
رباعی شمارهٔ 76 : سرگشتۀ تو عقل بسی خواهد بود
رباعی شمارهٔ 77 : کوتاه کنم قصه که بس مشکل بود
رباعی شمارهٔ 78 : ای خواجه اگر کار به کامت نبود
رباعی شمارهٔ 79 : درویش کسی بود که نامش نبود
رباعی شمارهٔ 80 : هر دیده که او عطای حق دیده بود
رباعی شمارهٔ 81 : ای ذات منزهت مبرا ز وجود
رباعی شمارهٔ 82 : ای ذات تو سر دفتر اسرار وجود
رباعی شمارهٔ 83 : هر گه که دلم با غمت انباز شود
رباعی شمارهٔ 84 : تا دل ز علایق جهان حُرّ نشود
رباعی شمارهٔ 85 : از رفته قلم هیچ دگرگون نشود
رباعی شمارهٔ 86 : رو دیده بدوز تا دلت دیده شود
رباعی شمارهٔ 87 : می‏زن نفسی، کاین دم از او می‏زاید
رباعی شمارهٔ 88 : سیر آمده ای ز خویشتن می باید
رباعی شمارهٔ 89 : رو خانه برو، که شاه ناگاه آید
رباعی شمارهٔ 90 : ای از همه آزرده، بی آزار گذر

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* دامن صحرا نبرد از چهره ام گرد ملال
* می روم چون سیل تا دریا به فریادم رسد
شعر کامل
صائب تبریزی
* ثمر در پای خود افشاندن از هر نخل می آید
* خوشانخلی که فیض خود به جای دور می بارد
شعر کامل
صائب تبریزی
* جز روی او که در عرق شرم غوطه زد
* یک برگ گل هزار نگهبان نداشته است
شعر کامل
صائب تبریزی