لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اقبال لاهوریارمغان حجاز
شمارهٔ 121-دل خود را بدست کس ندادم : دل خود را بدست کس ندادم
شمارهٔ 122-همان سوز جنون اندر سر من : همان سوز جنون اندر سر من
شمارهٔ 123-هنوز این خاک دارای شرر هست : هنوز این خاک دارای شرر هست
شمارهٔ 124-نگاهم زآنچه بینم بی نیاز است : نگاهم زآنچه بینم بی نیاز است
شمارهٔ 125-مرا در عصر بی سوز آفریدند : مرا در عصر بی سوز آفریدند
شمارهٔ 126-نگیرد لاله و گل رنگ و بویم : نگیرد لاله و گل رنگ و بویم
شمارهٔ 127-من اندر مشرق و مغرب غریبم : من اندر مشرق و مغرب غریبم
شمارهٔ 128-طلسم علم حاضر را شکستم : طلسم علم حاضر را شکستم
شمارهٔ 129-به چشم من نگه آوردهٔ تست : به چشم من نگه آوردهٔ تست
شمارهٔ 130-چو خود را در کنار خود کشیدم : چو خود را در کنار خود کشیدم
شمارهٔ 131-درین عالم بهشت خرمی هست : درین عالم بهشت خرمی هست
شمارهٔ 132-بده او را جوان پاکبازی : بده او را جوان پاکبازی
شمارهٔ 133-بیا ساقی بگردان جام می را : بیا ساقی بگردان جام می را
شمارهٔ 134-جهان از عشق و عشق از سینه تست : جهان از عشق و عشق از سینه تست
شمارهٔ 135-مرا این سوز از فیض دم تست : مرا این سوز از فیض دم تست
شمارهٔ 136-درین بتخانه دل با کس نبستم : درین بتخانه دل با کس نبستم
شمارهٔ 137-دمید آن لاله از مشت غبارم : دمید آن لاله از مشت غبارم
شمارهٔ 138-حضور ملت بیضا تپیدم : حضور ملت بیضا تپیدم
شمارهٔ 139-بصدق فطرت رندانه من : بصدق فطرت رندانهء من
شمارهٔ 140-دلی برکف نهادم ، دلبری نیست : دلی برکف نهادم ، دلبری نیست
شمارهٔ 141-چو رومی در حرم دادم اذان من : چو رومی در حرم دادم اذان من
شمارهٔ 142-گلستانی ز خاک من بر انگیز : گلستانی ز خاک من بر انگیز
شمارهٔ 143-مسلمان تا بساحل آرمید است : مسلمان تا بساحل آرمید است
شمارهٔ 144-که گفت او را که آید بوی یاری؟ : که گفت او را که آید بوی یاری؟
شمارهٔ 145-ز بحر خود بجوی من گهر ده : ز بحر خود بجوی من گهر ده
شمارهٔ 146-بجلوت نی نوازیهای من بین : بجلوت نی نوازیهای من بین
شمارهٔ 147-بهرحالی که بودم خوش سرودم : بهرحالی که بودم خوش سرودم
شمارهٔ 148-شریک درد و سوز لاله بودم : شریک درد و سوز لاله بودم
شمارهٔ 149-هنوز این خاک دارای شرر هست : هنوز این خاک دارای شرر هست
شمارهٔ 150-بکوی تو گداز یک نوا بس : بکوی تو گداز یک نوا بس

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* به چشم ظاهر اگر رخصت تماشا نیست
* نبسته است کسی شاهراه دلها را
شعر کامل
صائب تبریزی
* رنگ بر روی سهیل از عرق شرم نماند
* این چه رنگ است که آن سیب ز نخدان دارد
شعر کامل
صائب تبریزی
* سنبل زلف از رخش تا برکنار افتاده است
* گل چو تقویم کهن از اعتبار افتاده است
شعر کامل
صائب تبریزی