لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اقبال لاهوریارمغان حجاز
شمارهٔ 181-پرد در وسعت گردون یگانه : پرد در وسعت گردون یگانه
شمارهٔ 182-به باغان عندلیبی خوش صفیری : به باغان عندلیبی خوش صفیری
شمارهٔ 183-بجام نو کهن می از سبو ریز : بجام نو کهن می از سبو ریز
شمارهٔ 184-گرفتم حضرت ملا ترش روست : گرفتم حضرت ملا ترش روست
شمارهٔ 185-فرنگی صید بست از کعبه و دیر : فرنگی صید بست از کعبه و دیر
شمارهٔ 186-به بند صوفی و ملا اسیری : به بند صوفی و ملا اسیری
شمارهٔ 187-ز قرآن پیش خود آئینه آویز! : ز قرآن پیش خود آئینه آویز
شمارهٔ 188-ز من بر صوفی و ملا سلامی : ز من بر صوفی و ملا سلامی
شمارهٔ 189-ز دوزخ واعظ کافر گری گفت : ز دوزخ واعظ کافر گری گفت
شمارهٔ 190-مریدی خود شناسی پخته کاری : مریدی خود شناسی پخته کاری
شمارهٔ 191-پسر را گفت پیری خرقه بازی : پسر را گفت پیری خرقه بازی
شمارهٔ 192-به کام خود دگر آن کهنه می ریز : به کام خود دگر آن کهنه می ریز
شمارهٔ 193-بگیر از ساغرشن لاله رنگی : بگیر از ساغرشن لاله رنگی
شمارهٔ 194-نصیبی بردم از تاب و تب او : نصیبی بردم از تاب و تب او
شمارهٔ 195-سراپا درد و سوز شنائی : سراپا درد و سوز شنائی
شمارهٔ 196-بروی من در دل باز کردند : بروی من در دل باز کردند
شمارهٔ 197-ز رومی گیر اسرار فقیری : ز رومی گیر اسرار فقیری
شمارهٔ 198-خیالش با مه و انجم نشیند : خیالش با مه و انجم نشیند
شمارهٔ 199-خودی تا گشت مهجور خدائی : خودی تا گشت مهجور خدائی
شمارهٔ 200-می روشن ز تاک من فرو ریخت : می روشن ز تاک من فرو ریخت
شمارهٔ 201-تو ای باد بیابان از عرب خیز : تو ای باد بیابان از عرب خیز
شمارهٔ 202-خلافت فقر با تاج و سریر است : خلافت فقر با تاج و سریر است
شمارهٔ 203-جوانمردی که خود را فاش بیند : جوانمردی که خود را فاش بیند
شمارهٔ 204-به روی عقل و دل بگشای هر در : به روی عقل و دل بگشای هر در
شمارهٔ 205-خنکن ملتی بر خود رسیده : خنکن ملتی بر خود رسیده
شمارهٔ 206-چه خوش زد ترک ملاحی سرودی : چه خوش زد ترک ملاحی سرودی
شمارهٔ 207-جهانگیری بخاک ما سرشتند : جهانگیری بخاک ما سرشتند
شمارهٔ 208-مسلمانی که خود را امتحان کرد : مسلمانی که خود را امتحان کرد
شمارهٔ 209-بگو از من نواخوان عرب را : بگو از من نواخوان عرب را
شمارهٔ 210-به جانهافریدم های و هو را : به جانهافریدم های و هو را

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* کسی که دست به زلف دراز او دارد
* چرا به دامن این عمر مختصر چسبد؟
شعر کامل
صائب تبریزی
* چنینست کردار این گوژپشت
* چو نرمی بسودی بیابی درشت
شعر کامل
فردوسی
* بجای عنانم عصا داد سال
* پراگنده شد مال و برگشت حال
شعر کامل
فردوسی