لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اقبال لاهوریارمغان حجاز
شمارهٔ 211-تو هم بگذارن صورت نگاری : تو هم بگذارن صورت نگاری
شمارهٔ 212-بخاک ما دلی ، در دل غمی هست : بخاک ما دلی ، در دل غمی هست
شمارهٔ 213-مسلمان بنده مولا صفات است : مسلمان بنده مولا صفات است
شمارهٔ 214-بده با خاک اون سوز و تابی : بده با خاک اون سوز و تابی
شمارهٔ 215-مسلمانی غم دل در خریدن : مسلمانی غم دل در خریدن
شمارهٔ 216-کسی کو فاش دید اسرار جانرا : کسی کو فاش دید اسرار جانرا
شمارهٔ 217-نگهدارنچه درب و گل تست : نگهدارنچه درب و گل تست
شمارهٔ 218-شب این کوه و دشت سینه تابی : شب این کوه و دشت سینه تابی
شمارهٔ 219-نکو میخوان خط سیمای خود را : نکو میخوان خط سیمای خود را
شمارهٔ 220-سحرگاهان که روشن شد در و دشت : سحرگاهان که روشن شد در و دشت
شمارهٔ 221-عرب را حق دلیل کاروان کرد : عرب را حق دلیل کاروان کرد
شمارهٔ 222-درن شبها خروش صبح فرداست : درن شبها خروش صبح فرداست
شمارهٔ 223-دگرئین تسلیم و رضا گیر : دگرئین تسلیم و رضا گیر
شمارهٔ 224-چمنها زان جنون ویرانه گردد : چمنها زان جنون ویرانه گردد
شمارهٔ 225-نخستین لاله صبح بهارم : نخستین لاله صبح بهارم
شمارهٔ 226-پریشانم چو گرد ره گذاری : پریشانم چو گرد ره گذاری
شمارهٔ 227-خوشآن قومی پریشان روزگاری : خوشن قومی پریشان روزگاری
شمارهٔ 228-به بحر خویش چون موجی تپیدم : به بحر خویش چون موجی تپیدم
شمارهٔ 229-نگاهش پر کند خالی سبوها : نگاهش پر کند خالی سبوها
شمارهٔ 230-چو بر گیرد زمام کاروان را : چو بر گیرد زمام کاروان را
شمارهٔ 231-مبارکباد کنن پاک جان را : مبارکباد کنن پاک جان را
شمارهٔ 232-دل اندر سینه گوید دلبری هست : دل اندر سینه گوید دلبری هست
شمارهٔ 233-عرب خود را به نور مصطفی سوخت : عرب خود را به نور مصطفی سوخت
شمارهٔ 234-خلافت بر مقام ما گواهی است : خلافت بر مقام ما گواهی است
شمارهٔ 235-در افتد با ملوکیت کلیمی : در افتد با ملوکیت کلیمی
شمارهٔ 236-هنوز اندر جهان دم غلام است : هنوز اندر جهاندم غلام است
شمارهٔ 237-محبت از نگاهش پایدار است : محبت از نگاهش پایدار است
شمارهٔ 238-به ملک خویش عثمانی امیر است : به ملک خویش عثمانی امیر است
شمارهٔ 239-خنک مردان که سحر او شکستند : خنک مردان که سحر او شکستند
شمارهٔ 240-به ترکانرزوئی تازه دادند : به ترکانرزوئی تازه دادند

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* نبخشود بر حال پروانه شمع
* نگه کن که چون سوخت در پیش جمع
شعر کامل
سعدی
* دل آگاه در پیری زغفلت بیش می لرزد
* که وقت صبح اکثر شبروان را خواب می آید
شعر کامل
صائب تبریزی
* شد طبیب من بیمار مسیحا نفسی
* تو برو بهر علاج دل بیمار دگر
شعر کامل
وحشی بافقی