شمارهٔ 228-خوش آنکه رخت خرد را به شعلهای می سوخت
1. خوش آنکه رخت خرد را به شعلهای می سوخت
2. مثال لاله متاعی ز آتشی اندوخت
3. تو هم ز ساغر می چهره را گلستان کن
4. بهار خرقه فروشی به صوفیان آموخت
5. دلم تپید ز محرومی فقیه حرم
6. که پیر میکده جامی به فتوئی نفروخت
7. مسنج قدر سرود از نوای بی اثرم
8. ز برق نغمه توان حاصل سکندر سوخت
9. صبا به گلشن ویمر سلام ما برسان
10. که چشم نکته وران خاک آن دیار افروخت
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده