لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اقبال لاهوریپیام مشرق
شمارهٔ 31-برون از ورطهٔ بود و عدم شو : برون از ورطهٔ بود و عدم شو
شمارهٔ 32-ز مرغان چمن نا آشنایم : ز مرغان چمن نا آشنایم
شمارهٔ 33-جهان یارب چه خوش هنگامه دارد : جهان یارب چه خوش هنگامه دارد
شمارهٔ 34-سکندر با خضر خوش نکته ئی گفت : سکندر با خضر خوش نکته ئی گفت
شمارهٔ 35-سریر کیقباد ، اکلیل جم خاک : سریر کیقباد ، اکلیل جم خاک
شمارهٔ 36-اگر در مشت خاک تو نهادند : اگر در مشت خاک تو نهادند
شمارهٔ 37-دمادم نقش های تازه ریزد : دمادم نقش های تازه ریزد
شمارهٔ 38-چو ذوق نغمه ام در جلوت آرد : چو ذوق نغمه ام در جلوت آرد
شمارهٔ 39-چه میپرسی میان سینه دل چیست : چه میپرسی میان سینه دل چیست
شمارهٔ 40-خرد گفت او بچشم اندر نگنجد : خرد گفت او بچشم اندر نگنجد
شمارهٔ 41-کنشت و مسجد و بتخانه و دیر : کنشت و مسجد و بتخانه و دیر
شمارهٔ 42-نه پیوستم درین بستان سرا دل : نه پیوستم درین بستان سرا دل
شمارهٔ 43-به خود باز آورد رند کهن را : به خود باز آورد رند کهن را
شمارهٔ 44-سفالم را می او جام جم کرد : سفالم را می او جام جم کرد
شمارهٔ 45-خرد زنجیری امروز و دوش است : خرد زنجیری امروز و دوش است
شمارهٔ 46-خرد اندر سر هر کس نهادند : خرد اندر سر هر کس نهادند
شمارهٔ 47-گدای جلوه رفتی بر سر طور : گدای جلوه رفتی بر سر طور
شمارهٔ 48-بگو جبریل را از من پیامی : بگو جبریل را از من پیامی
شمارهٔ 49-همای علم تا افتد بدامت : همای علم تا افتد بدامت
شمارهٔ 50-خرد بر چهرهٔ تو پرده ها بافت : خرد بر چهرهٔ تو پرده ها بافت
شمارهٔ 51-دلت می لرزد از اندیشهٔ مرگ : دلت می لرزد از اندیشهٔ مرگ
شمارهٔ 52-ز پیوند تن و جانم چه پرسی : ز پیوند تن و جانم چه پرسی
شمارهٔ 53-مرا فرمود پیر نکته دانی : مرا فرمود پیر نکته دانی
شمارهٔ 54-ز رازی معنی قرآن چه پرسی؟ : ز رازی معنی قرآن چه پرسی؟
شمارهٔ 55-من از بود و نبود خود خموشم : من از بود و نبود خود خموشم
شمارهٔ 56-ز من با شاعر رنگین بیان گوی : ز من با شاعر رنگین بیان گوی
شمارهٔ 57-ز خوب و زشت تو ناآشنایم : ز خوب و زشت تو ناآشنایم
شمارهٔ 58-تو ای شیخ حرم شاید ندانی : تو ای شیخ حرم شاید ندانی
شمارهٔ 59-چو تاب از خود بگیرد قطرهٔ آب : چو تاب از خود بگیرد قطرهٔ آب
شمارهٔ 60-من ای دانشوران در پیچ و تابم : من ای دانشوران در پیچ و تابم

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* گریه شمع از برای ماتم پروانه نیست
* صبح نزدیک است، در فکر شب تار خودست
شعر کامل
صائب تبریزی
* که می آید به سرقت دل ما جز پریشانی؟
* که می پرسد به غیر از سیل راه منزل ما را؟
شعر کامل
صائب تبریزی
* سنبل زلف از رخش تا برکنار افتاده است
* گل چو تقویم کهن از اعتبار افتاده است
شعر کامل
صائب تبریزی