لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اقبال لاهوریپیام مشرق
شمارهٔ 121-جهانها روید از مشت گل من : جهانها روید از مشت گل من
شمارهٔ 122-هزاران سال با فطرت نشستم : هزاران سال با فطرت نشستم
شمارهٔ 123-به پهنای ازل پر می گشودم : به پهنای ازل پر می گشودم
شمارهٔ 124-درونم جلوهٔ افکار این چیست؟ : درونم جلوهٔ افکار این چیست؟
شمارهٔ 125-بخود نازم گدای بی نیازم : بخود نازم گدای بی نیازم
شمارهٔ 126-اگر آگاهی از کیف و کم خویش : اگر آگاهی از کیف و کم خویش
شمارهٔ 127-چه غم داری ، حیات دل ز دم نیست : چه غم داری ، حیات دل ز دم نیست
شمارهٔ 128-تو ای دل تا نشینی در کنارم : تو ای دل تا نشینی در کنارم
شمارهٔ 129-ز من گو صوفیان با صفا را : ز من گو صوفیان با صفا را
شمارهٔ 130-چو نرگس این چمن نادیده مگذر : چو نرگس این چمن نادیده مگذر
شمارهٔ 131-تراشیدم صنم بر صورت خویش : تراشیدم صنم بر صورت خویش
شمارهٔ 132-به شبنم غنچهٔ نورسته می گفت : به شبنم غنچهٔ نورسته می گفت
شمارهٔ 133-زمین را رازدان آسمان گیر : زمین را رازدان آسمان گیر
شمارهٔ 134-ضمیر ین فکان غیر از تو کس نیست : ضمیر ین فکان غیر از تو کس نیست
شمارهٔ 135-زمین خاک در میخانهٔ ما : زمین خاک در میخانهٔ ما
شمارهٔ 136-سکندر رفت و شمشیر و علم رفت : سکندر رفت و شمشیر و علم رفت
شمارهٔ 137-ربودی دل ز چاک سینهٔ من : ربودی دل ز چاک سینهٔ من
شمارهٔ 138-ز پیش من جهان رنگ و بو رفت : ز پیش من جهان رنگ و بو رفت
شمارهٔ 139-مرا از پردهٔ ساز آگهی نیست : مرا از پردهٔ ساز آگهی نیست
شمارهٔ 140-نوا مستانه در محفل زدم من : نوا مستانه در محفل زدم من
شمارهٔ 141-عجم از نغمه های من جوان شد : عجم از نغمه های من جوان شد
شمارهٔ 142-عجم از نغمه ام آتش بجان است : عجم از نغمه ام آتش بجان است
شمارهٔ 143-ز جان بیقرار آتش گشادم : ز جان بیقرار آتش گشادم
شمارهٔ 144-مرا مثل نسیم آواره کردند : مرا مثل نسیم آواره کردند
شمارهٔ 145-خرد کرپاس را زرینه سازد : خرد کرپاس را زرینه سازد
شمارهٔ 146-ز شاخ آرزو بر خورده ام من : ز شاخ آرزو بر خورده ام من
شمارهٔ 147-خیالم کو گل از فردوس چیند : خیالم کو گل از فردوس چیند
شمارهٔ 148-عجم بحریست ناپیدا کناری : عجم بحریست ناپیدا کناری
شمارهٔ 149-مگو کار جهان نااستوار است : مگو کار جهان نااستوار است
شمارهٔ 150-رمیدی از خداوندان افرنگ : رمیدی از خداوندان افرنگ

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* روی خندان تو تا انجمن آرا گردید
* خنده شد گوشه نشین در لب شیرین دهنان
شعر کامل
صائب تبریزی
* داغی که به امید نمک چشم گشوده است
* مپسند که از مرهم کافور شود خشک
شعر کامل
صائب تبریزی
* به سان‌ گوی کردم دل که دیدم آن صنم دارد
* زسنبل زلف چون چوگان و ازگل چهره چون میدان
شعر کامل
امیر معزی