لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اقبال لاهوریپیام مشرق
شمارهٔ 91-دل از منزل تهی کن پا بره دار : دل از منزل تهی کن پا بره دار
شمارهٔ 92-بیا ای عشق ای رمز دل ما : بیا ای عشق ای رمز دل ما
شمارهٔ 93-سخن درد و غم آرد ، درد و غم به : سخن درد و غم آرد ، درد و غم به
شمارهٔ 94-نه من بر مرکب ختلی سوارم : نه من بر مرکب ختلی سوارم
شمارهٔ 95-کمال زندگی خواهی بیاموز : کمال زندگی خواهی بیاموز
شمارهٔ 96-تو میگوئی که آدم خاکزاد است : تو میگوئی که آدم خاکزاد است
شمارهٔ 97-دل بیباک را ضرغام رنگ است : دل بیباک را ضرغام رنگ است
شمارهٔ 98-ندانم باده ام یا ساغرم من : ندانم باده ام یا ساغرم من
شمارهٔ 99-تو گوئی طایر ما زیر دام است : تو گوئی طایر ما زیر دام است
شمارهٔ 100-چسان زاید تمنا در دل ما : چسان زاید تمنا در دل ما
شمارهٔ 101-چو در جنت خرامیدم پس از مرگ : چو در جنت خرامیدم پس از مرگ
شمارهٔ 102-جهان ما که جز انگاره ئی نیست : جهان ما که جز انگاره ئی نیست
شمارهٔ 103-چسان ای آفتاب آسمان گرد : چسان ای آفتاب آسمان گرد
شمارهٔ 104-تراش از تیشهٔ خود جادهٔ خویش : تراش از تیشهٔ خود جادهٔ خویش
شمارهٔ 105-بمنزل رهرو دل در نسازد : بمنزل رهرو دل در نسازد
شمارهٔ 106-بیا با شاهد فطرت نظر باز : بیا با شاهد فطرت نظر باز
شمارهٔ 107-میان آب و گل خلوت گزیدم : میان آب و گل خلوت گزیدم
شمارهٔ 108-ز آغاز خودی کس را خبر نیست : ز آغاز خودی کس را خبر نیست
شمارهٔ 109-دلا رمز حیات از غنچه دریاب : دلا رمز حیات از غنچه دریاب
شمارهٔ 110-فروغ او به بزم باغ و راغ است : فروغ او به بزم باغ و راغ است
شمارهٔ 111-ز خاک نرگسستان غنچه ئی رست : ز خاک نرگسستان غنچه ئی رست
شمارهٔ 112-جهان کز خود ندارد دستگاهی : جهان کز خود ندارد دستگاهی
شمارهٔ 113-دل من رازدان جسم و جان است : دل من رازدان جسم و جان است
شمارهٔ 114-گل رعنا چو من در مشکلی هست : گل رعنا چو من در مشکلی هست
شمارهٔ 115-مزاج لالهٔ خود رو شناسم : مزاج لالهٔ خود رو شناسم
شمارهٔ 116-جهان یک نغمه زار آرزوئی : جهان یک نغمه زار آرزوئی
شمارهٔ 117-دل من بی قرار آرزوئی : دل من بی قرار آرزوئی
شمارهٔ 118-دوام ما ز سوز ناتمام است : دوام ما ز سوز ناتمام است
شمارهٔ 119-مرنج از برهمن ای واعظ شهر : مرنج از برهمن ای واعظ شهر
شمارهٔ 120-حکیمان گرچه صد پیکر شکستند : حکیمان گرچه صد پیکر شکستند

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* غم مرا دگران بیش می خورند از من
* همیشه روزی من رزق دیگران باشد
شعر کامل
صائب تبریزی
* میان مهربانان کی توان گفت
* که یار ما چنین گفت و چنان کرد
شعر کامل
حافظ
* دور کن بوی ریا از خود که تا آزاده‌وار
* مسجد و میخانه را محرم شوی چون بوریا
شعر کامل
سنایی