قطعه شمارۀ 29 : در تاریخ فوت اسوۀ عارفان میر محمّد تقی رضوی خراسانی رَحمَه الله
1. تا ز عالم فانی، عارف زمان رفته
2. از تن جهان گویی، عمر جاودان رفته
3. هر که پیشوا دارد، نور شمع ایمان را
4. بر سرای ظلمانی، آستین فشان رفته
5. بهر سال تاریخش، خامه ام نشان می جُست
6. دل به خون تپیدو گفت: «دانش از میان رفته »
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده