غزل شمارۀ 165
1. آوازه ام از رتبۀ گفتار بلند است
2. نامم چو نی، از کلک شکربار بلند است
3. با جلوۀ او در چه حساب است وجودم؟
4. از خار و خسم، شعلۀ دیدار بلند است
5. برخیز که خود را برسانیم به دامی
6. تا نالۀ مرغان گرفتار بلند است
7. کوتاه شد افسانۀ نی با همه دعوی
8. ما را شکرین نغمه، ز منقار بلند است
9. دیریست که منصور پریده ست ازین شاخ
10. هم بانگ اناالحق زدن، از دار بلند است
11. یک رشته که بی گوهر ذکر تو بود، نیست
12. تسبیح تو، از سبحه و زنّار بلند است
13. کوته شمرم مدّ حیات ابدی را
14. زلف سیه یار و شب تار بلند است
15. نبود به ره مصر حزین، چشم امیدم
16. بوی خوش یار از در و دیوار بلند است
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده