مثنوی شمارۀ 66 : اشارت به سلوک سبيل عجز و مسکینی و ترک خودی و خودبینی
1. اگر بنده را سربلندی رسد
2. ز مسکینی و مستمندی رسد
3. ز خودبینی، ابلیس مردود شد
4. کف خاک افتاده مسجود شد
5. نبینی که چون دانه افتد به خاک
6. بکوشند مهر و مه تابناک
7. کز افتادگی سر فرازش کنند
8. به صد ناز، با برگ و سازش کنند
9. طبایع شتابنده در اعتضاد
10. به خدمت کمر بسته باران و باد
11. مکن خودپرستی ز نابخردی
12. خدابنده گردی، ز ترک خودی
13. مجاهد اگر نفس امّاره کُشت
14. کلید در فتح دارد به مشت
15. چه حاصل که صد خرقه بر تن دری؟
16. خدا رس شوی چون ز خود بگذری
17. فزونی چو خواهی کم خویش گیر
18. ره این است، اگر سالکی پیش گیر
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده