غزل شمارۀ 1190
1. بگشاد نقاب از رخِ خود بادِ بهاران
2. شد طرفِ چمن بزمگه باده گساران
3. شد لاله ستان گرد گل از بس که نهادند
4. رو سوی تماشای چمن لالهْ عذاران
5. در موسمِ گل توبه زمی دیر نپاید
6. با دست مرا این سخن از تجربه کاران
7. از سبحه شماران مطلب گوهرِ مقصود
8. کامد صدف آن کف انگور فشاران
9. بر صحبت گل دل منه ای مرغ که چون تو
10. گشتند درین باغ و گذشتند هزاران
11. از گم شدگان زبرِگل به تو سبزه
12. همچو خط یاران که نویسند به یاران
13. بین غنچۀ نشکفته که آورد به سویت
14. سربسته پیامی ز دلِ سینه فگاران
15. جامی نرود سوز تو از سینه به گریه
16. داغِ دلِ لاله نشود شسته به باران
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده