غزل شمارۀ 1198
1. زهی ابرویت قبلۀ پاک دینان
2. به ناز تو خوش خاطرِ نازنینان
3. چه پنهان فتادست رازِ میانت
4. که گم شد درو فکر باریک بینان
5. فسون های آن چشم جادو چه گویم
6. کزو بسته شد نطق سحرآفرینان
7. ترا دل خوش از حشمت خوب رویی
8. چه دانی غم و درد اندوهگینان
9. چو نعل سمندت به ره گاهِ سجده
10. نشان مانده از ابروی مه جبینان
11. تویی خرمن حُسن و هستند بر تو
12. نظر دوخته هر طرف خوشه چینان
13. شد از عشق رسوای هر کوی جامی
14. از آن رفت در سلکِ عزلت نشینان
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده