غزل شمارۀ 1205
1. ای با لبِ تو طوطی شیرین زبان زبون
2. کردی عنان ز پنجۀ سیمین بران برون
3. با حسن التفات تو معتاد گشته ایم
4. بر ما مکن عبور تغافل کنان کنون
5. گر بشکنی به سنگ ستم حُقّۀ دلم
6. جز گوهر نیاز نیابی دران درون
7. لب تشنه می روم ز غمت گرچه می رود
8. بر رویم از دو دیدۀ پر خون عيان عيون
9. خواهی دلا به پای کنی خیمۀ مراد
10. زآن مو طلب طناب وز آن قد ستان ستون
11. در ملک عشق منصب عالی و دون بسی است
12. نیکان نموده میل به عالی بدان بدون
13. جامی عَلَم به عالم دیوانگی فراخت
14. چون ساخت عشق رأیت فرزانگان نگون
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده