لینک اشتراک گذاری
کپی شد
جامی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارۀ 1210

1. تُرک شهر آشوب من زینسان که شد صحرانشین

2. خواهم از شوقش به صحرا رو نهادن بعد ازین

3. هر کجا منزل کند شب گر تواند ز آسمان

4. مه زند بهر نزولش خیمه بر روی زمین

5. توسن عقلم که از عشق بتان سر می کشد

6. عشوۀ آن شهسوار آخر کشیدش زیر زین

7. آن سپاهی را نبینم جز به لشکرگاه حشر

8. گر چنین آرد سپاه هجر بر جانم کمین

9. زارم از دوری خدا را ای که سویش می روی

10. چشم خود می بخشمت بستان و از دورش ببین

11. کُحل دولت خواهم از میل سعادت دیده را

12. خاکی از پایش بجو خاشاکی از راهش بچین

13. کم ترینِ بندگان جامی به یادش داد جان

14. هیچکس یادش نداد از بندگان کمترین


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* گلبرگ را ز سنبل مشکین نقاب کن
* یعنی که رخ بپوش و جهانی خراب کن
شعر کامل
حافظ
* لاله‌اش از سیلیت نیلوفری شد آه آه
* ای معلم شرم از آن رویت نشد رویت سیاه
شعر کامل
وحشی بافقی
* به گلنار ماند همی چهر تو
* به شادی بخندد دل از مهر تو
شعر کامل
فردوسی