غزل شمارۀ 1392
1. هرکس که نیست زنده به عشق تو مرده بِه
2. خود مرده پیش زنده دلان از فسرده به
3. هرکس نهال شوق تو در باغ جان نکِشت
4. از نخل آرزو بَرِ دولت نخورده به
5. چون چرخ سفله می دهد اندر نواله زهر
6. دست هوس به خوان نوالش نبرده به
7. ای شیخ سبحه را مشمر شرط راه فقر
8. کان رشته از قبیل علایق شمرده به
9. زاهد که عیب باده فشاران همی کند
10. در تنگنای توبه و تقوا فشرده به
11. خوش قایدیست عشق به کفّ کفایتش
12. یکبارگی زمام ارادت سپرده به
13. جامی خیال خال و خط نیکوان مپسند
14. کین نقش ها ز صفحۀ خاطر سترده به
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده