غزل شمارۀ 198
1. جفای تو که بسی خوش تر از وفای منست
2. همه عنایت و لطفست چون به جای منست
3. وفا که با همه کس می کنی نمی خواهم
4. من و جفای تو کان خاصه از برای منست
5. چو قدر دولت وصل ترا ندانستم
6. به داغ هجر که می سوزیم سزای منست
7. گهی که تیغ کشی دست ده که بوسه زنم
8. که دست بوس تو آن لحظه خونبهای منست
9. خوش آنکه رحم کنان با رقیب می گفتی
10. مرانش از سَرِ این کو که مبتلای منست
11. مرا به مهر تو هست روی سایه صفت
12. رقیب رو سیه افتاده در قفای منست
13. مگو که شیوۀ بیگانگانست جامی را
14. که عمرهاست سگ کویت آشنای منست
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده