غزل شمارۀ 302
1. طوبا که به سدره سربلندست
2. پیش قدِتو نیازمندست
3. با خط تو سبزه گر زند لاف
4. از غنچه سزای ریشخندست
5. عمری تو و زلف با تو همسر
6. پیمودن عمر را کمندست
7. تا دیده لبت سرِ تواضع
8. پیشت به زمین نهاده قندست
9. الطاف تو نشمرم که داند
10. انفاس حیات را که چندست
11. در گوش نماند جای پندم
12. ای هم نفسان چه جای پندست
13. از هر قدمی به دوست راهی است
14. جامی منشین که راه بندست
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده