لینک اشتراک گذاری
کپی شد
جامی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارۀ 347

1. برفت یار و مرا در فراق خویش گذاشت

2. درون فگار و جگر چاک و سینه ریش گذاشت

3. ندانم از غم هجرش پناه با که برم

4. چو عشق او نه مرا آشنا نه خویش گذاشت

5. هزار قافلۀ عاشق روانش از پس و پیش

6. مرا ز موكب خاصان نه پس نه پیش گذاشت

7. ز بخت خود چه امیدم بود چنین که مرا

8. به یار عربده کوش ستیز کیش گذاشت

9. گذاشت بهر همه عاشقان بسی غم و درد

10. ولی نصیب من بی نصیب بیش گذاشت

11. خوش آن طبیب که نیشش ز ریش دل چو کشید

12. برای مرهم آن پاره ای زنیش گذاشت

13. گرفت گریۀ جامی برو چو آمو راه

14. چو کرد عزم سمرقند و در هریش گذاشت


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* دلم ز حلقه زلفش به جان خرید آشوب
* چه سود دید ندانم که این تجارت کرد
شعر کامل
حافظ
* مریض مصلحت خویش را نمی داند
* به تلخ و شور طبیب زمانه قانع باش
شعر کامل
صائب تبریزی
* پیام من که رساند به یار مهرگسل
* که برشکستی و ما را هنوز پیوند است
شعر کامل
سعدی