لینک اشتراک گذاری
کپی شد
جامی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارۀ 347

1. برفت یار و مرا در فراق خویش گذاشت

2. درون فگار و جگر چاک و سینه ریش گذاشت

3. ندانم از غم هجرش پناه با که برم

4. چو عشق او نه مرا آشنا نه خویش گذاشت

5. هزار قافلۀ عاشق روانش از پس و پیش

6. مرا ز موكب خاصان نه پس نه پیش گذاشت

7. ز بخت خود چه امیدم بود چنین که مرا

8. به یار عربده کوش ستیز کیش گذاشت

9. گذاشت بهر همه عاشقان بسی غم و درد

10. ولی نصیب من بی نصیب بیش گذاشت

11. خوش آن طبیب که نیشش ز ریش دل چو کشید

12. برای مرهم آن پاره ای زنیش گذاشت

13. گرفت گریۀ جامی برو چو آمو راه

14. چو کرد عزم سمرقند و در هریش گذاشت


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* به کین سیاوش سیه پوشد آب
* کند زار نفرین به افراسیاب
شعر کامل
فردوسی
* که تنگدل چه نشینی ز پرده بیرون آی
* که در خم است شرابی چو لعل رمانی
شعر کامل
حافظ
* به جرم این که دم از صدق می زنم چون صبح
* لبالب است ز خون شفق گریبانم
شعر کامل
صائب تبریزی