غزل شمارۀ 360
1. تا کرده ای به گوشم آوازۀ جمالت
2. خلوت سرای دل شد جولانگه خیالت
3. در هجر توبه مُردم نشنیده بوی وصلت
4. در دام تو فتادم نادیده زلف و خالت
5. تو شاه ملک حسنی من تنگدل گدایی
6. در خاطرم نگنجد اندیشۀ وصالت
7. شرح ملالت خویش از هجر تو چه گویم
8. ترسم که طبع نازک گیرد از آن ملالت
9. بر آسمان نتابد ماهی به احترامت
10. در بوستان نروید سروی به اعتدالت
11. از آسمان مه افتد در سجده بر زمینت
12. گر بر زمین بتابد یک گوشه از هلالت
13. گفتی که سرخ رو شد جامی ز نظم رنگین
14. آری ز گفتۀ خود دارد بسی خجالت
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده