غزل شمارۀ 369
1. جهد مُل کن که باز عهد گل است
2. عهد گل را قرینه جهد مل است
3. سایه بر هر خسی کی اندازد
4. سنبل تو که سایه بان گل است
5. جان صد پاره ام کند به تو میل
6. میل اجزا بلی به سوی کل است
7. هندوی عقل را به طوق بلا
8. حلقۀ زلف تو نهاده غل است
9. نالۀ نای سوزناک ترست
10. گرچه زخمی که هست بر دهل است
11. پیش توفان عشق حیلۀ عقل
12. همچو بر رهگذار سیل پل است
13. از صراحی دوباره قلقل می
14. پیش جامی به جای چارقل است
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده