غزل شمارۀ 987
1. مایل به قامت تو بود طبع مستقیم
2. مجبول بر محبت تو فطرت سلیم
3. بعد از وجود جوهر فرد دهان تو
4. چون نفی جزء لایتجزا کند حکیم
5. ما را به عهد تو چه مجال سفر که شد
6. هر جا مسافريست برین آستان مقیم
7. دُرّ یتیم گوهر دندان تست و لب
8. بالای آن چو مرحمت و لطف بر یتیم
9. خال تو نقطه ایست ز کلک دبیر صنع
10. در بر کشیده حلقۀ زلف تواش چو جيم
11. جان وقف آیت خط تست اینک آن دهان
12. بهر لزوم وقف به سرخی نوشته میم
13. تا زیر هر قدم کشدت تحفۀ جدا
14. جامی نشسته بر سر راهت دلی دو نیم
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده