غزل شمارۀ 989
1. گر دهد بوی صحبت تو نسیم
2. نکنم یاد خلد و ذكر نعيم
3. چون منجّم خط تو دید سترد
4. رقم مه زصفحۀ تقویم
5. چند پرسیم نرخ گوهر وصل
6. کرده ز اشک آستین پُر سیم
7. گر گشایی به حرف میم دهان
8. جوشد آبِ بقا ز چشمۀ میم
9. همچو آبِ حیات اگر گذری
10. بر سرِ خاک کشتگان قدیم
11. منکر حشر را شود روشن
12. سرّ يحيى العظام وهی رميم
13. جامی از خانقه به میکده رفت
14. این بود مقتضای طبع سلیم
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده