قصیده شمارۀ 45
1. بسم الله الرحمن الرحیم
2. اعظم اسماء عليم حكيم
3. محترمان حرم أنس را
4. تازه حدیثی است ز عهد قدیم
5. نوزده حرفست که هژده هزار
6. عالم ازو یافته فیض عمیم
7. بسم سه حرفست که گوید بسم
8. حرز تو در ورطه امید و بیم
9. بیش که کم نیست ز دو بین دو کَون
10. نقطه صفت در کنف او مقیم
11. ارّۀ سینش به سه دندانه کرد
12. فرق عدو را ز سیاست دو نیم
13. چشمۀ میمش ز زلال حیات
14. می کند احیای عظام رميم
15. هر الفش را پی جادو وشان
16. شیوۀ اعجاز عصای کلیم
17. شاهد معنی چو ز لامش نهاد
18. طرّه شبرنگ به روی چو سیم
19. ماشطۀ خامه ز تشدید ساخت
20. شانۀ آن طرّه عنبر شمیم
21. هاش که با های هویت یکی است
22. فهم ذوالنهية فيها بهیم
23. هست دوی روی و هریک دُری
24. حقّۀ آن در دل عرش عظیم
25. غنچۀ خایش نگشاده دهان
26. با تو کند عدّ ریاض نعیم
27. بهر تو نون دامن رحمان گرفت
28. می طلبد رحمت و فضل جسیم
29. یاش که عشرست درو عرش و شرع
30. دیده عیان دیدۀ عقل سلیم
31. از برکات حرکاتش رود
32. سالک رَه بر نهج مستقیم
33. رسم سکون از سکناتش برد
34. هرکه شود بزم بقا را ندیم
35. نجم هدی گشت همه نقطهاش
36. هریک از آن راجم دیو رجيم
37. جامی اگر ختم نه بر رحمتست
38. بهر چه شد خاتمۀ آن رحیم
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده